Kto zapłaci podatek minimalny?

W założeniu autorów „Polskiego Ładu” minimalny podatek dochodowy od osób prawnych obciąży największe korporacje.

Nie podlegają opodatkowaniu:

• podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w kolejno następujących po sobie 2 latach podatkowych, następujących bezpośrednio po tym roku podatkowym;
• przedsiębiorstwa finansowe wymienione w art. 15c ust. 6 ustawy o CIT;
• podatnicy, których przychody w roku podatkowym są niższe o co najmniej 30% od przychodów osiągniętych w roku podatkowym bezpośrednio go poprzedzającym;
• podatnicy, których wspólnikami są wyłącznie osoby fizycznie, nieposiadający: udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, ani innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;
• eksploatujący statki powietrzne i morskie w transporcie międzynarodowym;
• zajmujący się wydobyciem określonych kopalin;
• wchodzący w skład grupy co najmniej 2 spółek, w której jedna spółka posiada przez cały rok podatkowy bezpośrednio 75% udział odpowiednio w kapitale zakładowym, kapitale akcyjnym lub udziale kapitałowym pozostałych spółek wchodzących w skład tej grupy, jeśli: rok podatkowy spółek obejmuje ten sam okres oraz obliczony za rok podatkowy, a udział łącznych dochodów spółek w ich łącznych przychodach jest większy niż 1% (z uwzględnieniem tylko spółek krajowych).

Zgodnie z nowym art. 24ca ustawy o CIT, minimalny podatek dochodowy od spółek będących podatnikami mającymi siedzibę lub zarząd na terytorium RP oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

• poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo
• osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1%

– wynosi 10% podstawy opodatkowania.

To samo dotyczy podatnika niemającego na terytorium RP siedziby lub zarządu, ale prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład.

Dla celów obliczenia straty oraz ww. udziału dochodów w przychodach nie uwzględnia się:

• zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, kosztów wynikających z nabycia, wytworzenia lub ulepszenia środków trwałych;
• przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami odpowiednio osiągniętych albo poniesionych w związku z transakcją, jeśli:
  1. cena lub sposób określenia ceny przedmiotu transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych oraz
  2. podatnik w roku podatkowym poniósł stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych z transakcji, o której mowa w lit. a, albo osiągnął udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych w przychodach innych niż z zysków kapitałowych wynikający z takiej transakcji w wysokości nie większej niż 1%, przy czym obliczenia straty i udziału dochodów w przychodach dokonuje się odrębnie dla transakcji tego samego rodzaju.

Podstawę opodatkowania stanowi suma:

• 4% wartości przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym,
• poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych kosztów finansowania dłużnego w takiej części, w jakiej koszty te przewyższają kwotę obliczoną według określonego w ustawie wzoru,
• wartości odroczonego podatku dochodowego wynikającej z ujawnienia w rozliczeniach podatkowych niepodlegającej dotychczas amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej w zakresie, w jakim skutkuje ona zwiększeniem zysku brutto albo zmniejszeniem straty brutto,
• kosztów: usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub niektórych wartości niematerialnych i prawnych i prawnych (jak autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa własności przemysłowej, know-how), przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i SKOK – poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają o 3 mln zł kwotę obliczoną według określonego w ustawie wzoru.

Opodatkowaniu podlega hipotetyczny dochód, jaki – według ustawodawcy – powinien być osiągany przez podatników, obliczony według 4% progu rentowności i powiększony o elementy mogące służyć optymalizacji skutkującej zaniżeniem dochodu do opodatkowania. Stawka minimalnego podatku dochodowego wynosi 10%.

Podstawę opodatkowania pomniejsza się o:

• wartość odliczeń zmniejszających w roku podatkowym podstawę opodatkowania CIT, z wyłączeniem pomniejszeń w ramach ulgi na złe długi;
• wartość dochodów zwolnionych z podatku uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych lub Polskiej Strefie Inwestycji.

Minimalny podatek dochodowy należy zadeklarować w rocznym zeznaniu podatkowym i wpłacić na rachunek urzędu skarbowego do końca 3 miesiąca kolejnego roku podatkowego, po pomniejszeniu o należny za ten sam rok podatkowy CIT. Kwotę zapłaconego za dany rok podatkowy minimalnego podatku dochodowego odlicza się od CIT – w zeznaniu za kolejno następujące po sobie 3 lata podatkowe.