Z dniem 1 października bieżącego roku weszła w życie ustawa dotycząca świadczeń uzupełniających dla osób niesamodzielnych. Komu przysługuje takie świadczenie o czym pamiętać składając wniosek? Na te pytania odpowiadamy w dzisiejszym wpisie.
Dla kogo?
Świadczenie to adresowane jest do osób, które:
- ukończyły 18 lat,
- mieszkają na terytorium Polski,
- są niezdolne do samodzielnej egzystencji.
Należy również dodać, że łączna wysokość dotychczasowych świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych nie może przekraczać kwoty 1600 złotych brutto. Co więcej, niezdolność do samodzielnej egzystencji musi zostać potwierdzona stosownym orzeczeniem, które musi zachowywać swoją ważność w momencie zgłaszania wniosku. Osoby, które takiego orzeczenia nie posiadają, po złożeniu wniosku o świadczenie zostaną skierowane na badanie przez lekarza orzecznika ZUS. Honorowane będą także orzeczenia wydane 1 września 1997 roku przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, zaliczające wnioskodawcę do I grupy inwalidów.
Co zrobić, aby uzyskać świadczenie?
Aby otrzymać świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji należy przede wszystkim złożyć wniosek – formularz ESUN. Dostępny jest on na stronie Internetowej oraz w każdej placówce ZUS.
W przypadku, kiedy wnioskodawca nie posiada orzeczenia potwierdzającego niezdolność do samodzielnej egzystencji albo upłynął okres, na który zostało ono wydane, to do wniosku powinna dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza. Warto także, jeśli wnioskodawca je posiada, dostarczyć wszelką dokumentację medyczną.
Jeśli mamy trudności z pozyskaniem odpowiednich zaświadczeń o stanie zdrowia od lekarza, ZUS nie będzie wymagał takich dokumentów. Wtedy należy wypełnić dodatkowy formularz OL-9A (informacje o miejscach leczenia). Na podstawie zawartych w nim informacji, ZUS pozyska dokumentację medyczną niezbędną do wydania orzeczenia we własnym zakresie.
Nie zawsze będzie to 500 złotych
Osobom, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub łączna kwota przysługujących im świadczeń nie przekracza 1100 złotych, w ramach uzupełniającego świadczenia otrzyma 500 złotych miesięcznie.
Jeśli łączna kwota wysokości wypłacanych świadczeń wynosi powyżej 1100 złotych, ale nie przekracza 1600 złotych, wysokość uzupełniającego świadczenia zostanie obliczona jako różnica pomiędzy tymi kwotami. Dla przykładu: osoba, której emerytura przysługuje w kwocie 1300 złotych, uzyska świadczenie uzupełniające w wysokości 300 złotych.
Warto dodać, że do kryterium dochodowego uwzględniane są świadczenia pieniężne finansowane ze środków publicznych, czyli głównie emerytury bądź renty wypłacane przez ZUS, KRUS i inne organy oraz świadczenia z pomocy społecznej o charakterze innym niż jednorazowe.
Komu nie przysługuje świadczenie?
Osobie, która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności, świadczenie uzupełniające nie przysługuje. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy taka osoba odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.
Należy pamiętać również o tym, że otrzymujący świadczenie uzupełniające ma obowiązek powiadomić ZUS o wszelkich zmianach, które mają wpływ na prawo do ww. świadczenia lub jego wysokość – pod rygorem zwrotu otrzymanych nienależnie kwot.
